Zodiak.
Sfera, która rozciąga się nad naszymi głowami na niebie, wykreślona przez starożytnych astrologów i astronomów, po obu stronach ekliptyki i jest podzielona na dwanaście gwiazdozbiorów.
Horoskop.
Przepowiednia sporządzona na podstawie układu ciał niebieskich
Zodiak składa się z dwunastu znaków, które przyporządkowane są czterem żywiołom i trzem jakościom. Cztery żywioły to ogień, woda, ziemia i powietrze. Starożytni uznali je za główne składniki wszechświata. Z koncepcji tej korzystali także średniowieczni magowie i alchemicy. Dziś od określenia jakości i żywiołów rozpoczynamy interpretację horoskopu.
Ogień jest żywiołem, który pobudza i działa.
Ziemia jest fundamentem, na którym powstają trwałe dokonania.
Powietrze inspiruje i pozwala rozprzestrzenić się informacjom.
Woda to uczucia, emocje, sny i sprawy ukryte w podświadomości.
Te cztery żywioły mogą istnieć w trzech jakościach:
Jakość kardynalna sprawia, że żywioł jest w ciągłym ruchu.
Jakość stała sprawia, że objawia się w swojej zwykłej postaci.
Jakość zmienna powoduje, że żywioł pragnie zmienić swój stan skupienia.
W ten sposób każdy znak zodiaku ma swój żywioł i swoją jakość. Dzięki temu tworzy niepowtarzalną kombinację tych elementów. Jest jeszcze piąty żywioł, który wprawia w ruch koło zodiaku. Ten piąty element to duch, którego miejsce jest w środku zodiakalnego koła.
Wyróżniamy następujące znaki zodiaku (kolor nazwy gwiazdozbioru, to kolor żywiołu, użyty wcześniej. Natomiast kolor nazwy łacińskiej to barwa jakości danego znaku). Pod mottem zapisano wyobrażenie znaku ze względu na żywioł i jakość.
BARAN - łac. Aries ( 21 marca – 19 kwietnia ). Osoby urodzone w znaku Barana są energiczne, entuzjastyczne, bezpośrednie, niezależne, twórczei niecierpliwe. Barany mają jednak rogi, toteż bywają agresywne,uparte i porywcze.
BYK - łac. Taurus ( 20 kwietnia – 20 maja ). Ludzie spod znaku Byka, jak na bykiprzystało, mają nieprzebrane zasoby sił, wytrzymałości i uporu.Są też rzetelne, ciepłe, cierpliwe i niezawodne i miewają duszą artysty.
BLIŹNIĘTA - łac. Gemini ( 21 maj – 20 czerwca ). O Bliźniętach sądzi się, ze są wszechstronne, pełne życie, ciekawe, bystre, elokwentne, lecz nierzadko też powierzchowne. Jak mityczni bracia Kastor i Polluks,od których nazwę wziął gwiazdozbiór, Bliźnięta potrafią poświęcać się rodzinie.
RAK - łac. Cancer ( 21 czerwca – 22 lipca ). Raki mają doskonale rozwiniętą intuicję i wyobraźnię, są życzliwe i nieustępliwe, choć bywają rozchwiane emocjonalnie. Z zamiłowania są domatorami i osobami bardzo rodzinnymi. Jak to z rakami bywa, ich delikatne wnętrze chroni twardy pancerz.
LEW - łac. Leo ( 23 lipca – 22 sierpnia ). Lwom przypisuje się pewność siebie, energię, hojność, wylewność, dumę i niezależność. Podobnie jak król dżungli, potrafią dominować, wykazywać się odwagą i domagać się uwagi.
PANNA - łac. Virgo ( 23 sierpnia – 22 września ). Panny obdarzone są zmysłem analitycznym, są drobiazgowe, pilne, przenikliwe, krytyczne i bywają perfekcjonistami, a także skromne i roztropne.
WAGA - łac. Libra ( 23 września – 22 października ). O Wagach powiada się, że są wytworne, dobroduszne, idealistyczne, romantyczne i inteligentne,często jednak niezdecydowane. Wagi jak to wagi – są wyważone,zarówno w swoich sądach, jak i emocjach, i lubią wszystko dokładnie rozważyć.
SKORPION - łac. Scorpius (23 października – 22 listopada ). Osoby spod tego znaku są namiętne, uczuciowe, tajemnicze, silne, mściwe i charyzmatyczne. Tak jak skorpiony są szybkie i śmiałe, a ich uderzenie zawsze pada w odpowiednim momencie.
STRZELEC - łac. Sagittarius ( 23 listopada – 21 grudnia). Gwiazdozbiór Strzelca przedstawia centaura mierzącego z łuku. Strzelce lubią przebywać na wolnym powietrzu, uprawiają sporty i lubią zwierzęta. Sa szczere i refleksyjne, ale również niespokojne, żądne przygód i pełne wigoru.
KOZIOROŻEC - łac. Capriconrus ( 22 grudnia – 19 stycznia ). Koziorożce to mocne, solidne osoby, które potrafią pokonać niebezpieczeństwa i wziąć na rogi przeszkody, jakie staną im na drodze. Są ambitne, dobrze zorganizowane, zdyscyplinowane, praktyczne i materialistyczne.
WODNIK - łac. Aquarius ( 20 stycznia – 18 lutego ). Wodniki przedstawia się jako osobynie tuzinkowe, przyjacielskie i idealistyczne, często obdarzone wizją, choć równocześnie pełne rezerwy i uparte. Tradycyjne wyobrażenie Wodnika jako postaci trzymającej dzban wody ma symbolizować altruizm i umiejętności przychodzenia z pomocą.
RYBY - łac. Pisces ( 19 lutego – 2o marca ). Jak przystało rybom, osoby spod znaku Ryb lubią wodę i pływanie. Są delikatne, wrażliwe, uczuciowe, obdarzone wyobraźnią i empatią, a także niezorganizowane i niepraktyczne.
Wróżenie z inicjałów.
To bardzo prosta technika wróżenia, polegająca na przeczytania czegoś z inicjałów. Chodzi o pierwszą literę imienia i nazwiska, np.: Laura Kowalska - L.K.
Ta technika wróżenia nie jest zbyt stara, została stworzona ok. 500 lat temu przez Felles’a co oznacza „stworzyciel wróżb” albo „zwycięstwo".
Każdej literze alfabetu jest dana jakaś rzecz. Literze imienia dany jest rzeczownik, np.: miłość, sport, nauka, a literze nazwiska jest dany przymiotnik, np.: dobry, zły, nieznany. Jest tylko 5 rzeczowników i 5 czasowników w alfabecie inicjałów.
Poniżej zostanie podany alfabet inicjałów.
imię | nazwisko
a) sport | wspaniały
b) przyjaźń | wspaniały
c) życie | miły
d) przyjaźń | zły
e) życie | dobry
f) nauka | nieznany
g) przyjaźń | wspaniały
h) sport | zły
i) sport | miły
j) nauka, miłość | miły
k) życie | zły
l) przyjaźń | miły
ł) nauka, sport | dobry
m) sport | zły
n) życie | wspaniały
o) nauka | zły
p) nauka, miłość | dobry
r) sport | nieznany
s) przyjaźń | zły
t) życie | wspaniały
u) przyjaźń | dobry
w) życie | wspaniały
x) życie | dobry
z) nauka | miły
Na pewno zauważyliście ze przy literach imienia : J, Ł, P, są 2 rzeczowniki. Nie wiadomo dlaczego tak jest. Teraz pokaże praktykę wróżenia z inicjałów po kolei:
1. Wybieramy imię i nazwisko , bierzemy z nich inicjały.
2. Szukamy w alfabecie inicjałów ich znaczenie.
3. Wiemy jaka będzie jego przyszłość.
A teraz pokażę to na jakimś dokładnym imieniu i nazwisku.
1. Wybieram Laura Kowalska i biorę inicjały L.K.
2. Szukam w alfabecie inicjałów znaczenie L - przyjaźń, K - zły
3. Wiemy, że przyjaźń którą zawrze Laura Kowalska będzie zła.
Kolory w snach:
błękitny - miłość prawd wiecznych
brązowy - bezpieczeństwo
brunatny - codzienność
czarny - śmierć, nicość
czerwony - twe oddanie dla kogoś zostanie poddane próbie
fioletowy - powściągliwość
niebieski - w twoim życiu pojawi się nowy przyjaciel
pomarańczowy - zwyczajność, swoboda
purpurowy - przepych, wzniosłość
różowy - młodość, wdzięk, radosny nastrój
szary - siła, ruch
zielony - podróż
żółty - choroba alarmuje cię, byś bardziej zadbał o zdrowie
Gdy Ci się przyśni:
Ciastko - dostaniesz zaproszenie na imprezę
Rozbity wazon - stracisz dużo pieniędzy
Czarny kot - czeka Cię rozstanie z sympatią
Duch - choroba
Zbieranie grzybów - przypływ gotówki
Choinka - przyjaźń
Wypadające zęby - zła nowina, czyjaś śmierć
Rozlany atrament - dostaniesz wiadomość
Wycieczka w góry - nowe wyzwania
Ponurak - śmierć
Woda:
- czysta - nowa, szczęśliwa miłość
- mętna - kłótnia z przyjaciółmi
Całowanie się - gdy Ty nie chcesz - w twoim życiu nie będzie miłości
Park rozrywki - będziesz szczęśliwy i będziesz miał wolny czas
Drzwi:
- otwarte - musisz podjąć decyzje
- zamknięte - twoje życie ulegnie zmianie
Gwiazdy - wróżą sukces w miłościach i interesach
Mężczyzna - osiągniesz swój cel
Zamek - spełnienie marzeń
Ulewa - będziesz potrzebował ciszy i spokoju
Niebo:
- jasne - radość i szczęście
- pochmurne - smutek i troski
- pełne gwiazd - czekają cię pieniądze
- ciemne - zbliża się niebezpieczeństwo
Sennik.
Jest zbiorem najczęściej spotykanych marzeń sennych, który zawiera dużą liczbę symboli sennych i ich interpretacji. Senniki próbują tłumaczyć podstawowe symbole występujące w snach, jednak dokonana na ich podstawie interpretacja musi być powiązana z ogólną sytuacją śniącego i każdy sen należy interpretować oddzielnie. Nie ma jednoznacznej recepty jak należy odczytywać poszczególne symbole.
Od bardzo dawna ludzie przypisywali snom ogromne znaczenie. Ich interpretacją zajmowali się wróżbici, magowie i kapłani. Senniki znane były już w starożytności, kiedy to tłumaczenie snów (oneiromancja) odgrywało wielką rolę w przepowiadaniu przyszłości. Opierało się ono na wierzeniu, że we śnie dusza opuszcza ciało i od duchów zmarłych otrzymuje proroctwa. Należało ono do obowiązków kapłańskich, podobnie jak dziś u ludów pierwotnych. Tłumaczenie snów odgrywało znaczącą rolę w podejmowaniu decyzji politycznych i osobistych oraz w inspiracjach twórczych. W zracjonalizowanym świecie przywiązywanie wagi do znaczenia snów uważane było za zabobon.
W dzisiejszych czasach obserwuje się powrót do analizowania marzeń sennych. Większość z nas w większym lub mniejszym stopniu stara się wyjaśnić treść wyśnionych zdarzeń. W oparciu o konkretny sen staramy się uzyskać informację o tym, co może się nam przytrafić i co nas czeka. Niniejsza symbolika snów będzie być może w stanie pomóc odczytać niektóre znaczenia, towarzysząca nam w naszych snach.
Aeromancja - Zwolennicy aeromancji dopatrywali się zjawisk w zjawiskach atmosferycznych- grzmotach, błyskawicach, kształtach chmur, kierunku i sile wiatru aby przepowiedzieć przyszłość z pogody. Aeromancja, stosowana przez babilońskich kapłanów, należy do najstarszych systemów wróżbiarstwa.
Alektromancja - Główną rolę w tej metodzie odgrywał kogut. W sporych rozmiarów kole wpisywano litery, a na każdą z nich kładziono ziarna pszenicy. Kolejność, w jakiej kogut zjadł ziarna-litera po literze- odsłania przesłanie. Jeśli wyrazy nie miały sensu, wróżbita musiał je zinterpretować. Zjedzone ziarna zastępowano nowymi, aby ta sama litera mogła się pojawić tyle razy, ile to było konieczne.
Alomancja - Wróżbita rzucał garść soli na płaską powierzchnię i starał się odczytać pojawiające się wzory.
Apantomancja - Wierzono niegdyś, że przypadkowe spotkanie ze zwierzętami niosą wskazówki. W średniowiecznej Europie napotkany przypadkiem kozioł albo zając oznaczał bliskie powodzenie, szczególnie jeśli zając uciekał przed sforą psów. Nietoperz, kruk i osioł były natomiast złowróżbne.
Astragalomancja - Przepowiadanie przyszłości za pomocą kości do gry pochodzi za starożytnego Egiptu. W ciągu wieków zaistniało wiele sposobów odczytywania wróżb. Bardzo prosty system, opisany w jednej ze średniowiecznych broszur, wymagał użycia trzech kości. Gdy wyrzuci się:
- Trzy szóstki: spełnienie życzeń
- Dwie szóstki i dwójka: powodzenie, choć nie bez trudności
- Szóstka i dwie czwórki: dane pragnienie jest złym pomysłem i należy je zarzucić.
Bibliomancja - Potrzebna jest tylko książka. Wróżbiarz stawia pytanie, następnie otwiera książkę na chybił trafił i z zamkniętymi oczami wskazuje fragment tekstu. Zdanie bądź cały akapit, na którym spocznie palec, to odpowiedzią na pytanie, lub komentarz.
Chiromancja - Interpretujemy wygląd lewej dłoni.
Geomancja - Rozsypuje się garść ziemi trzymanej w obu dłoniach i odczytuje się kształty, jakie powstały. W późniejszej wersji, znanej jako geomancja papierowa, wróżbita stawia pytanie i z zamkniętymi oczami przykłada ołówek do papieru i stawia znaki. Po odpowiednim czasie, przerywa rysowanie i interpretuje kształty.
Hydromancja - Do zbiornika z wodą wrzucano pojedynczo trzy kamienie: okrągły, trójkątny i kwadratowy, a wróżbita oceniał pojawiające się koncentryczne fale, szukając w nich dających się z interpretować wzorów.
Keromancja - Ten stary i rozpowszechniony sposób polega na laniu wosku roztopionego w mosiężnym tyglu. Gorący wosk wlewa się powoli do misy z zimną wodą. Kiedy zetknie się z powierzchnią wody, zastyga przyjmując rozmaite kształty, które interpretuje wróżbita.
Ksylomancja - W czasach biblijnych wzory utworzone przez opadłe konary drzew, gałęzie, gałązki i wszelkie inne kawałki drewna leżące na ziemi poddawano uważnemu oglądowi i interpretacji.
Miomancja - Wróżenie na podstawie wyglądu, koloru i odgłosów myszy. Szeroka gama przepowiedni od wojny po głód opierała się na bezpośrednich obserwacjach myszy, czasem również szczurów a także widomych znakach ich obecności, jak ślady łap i zębów.
Pedomancja - Podobna do chiromancji, z ta tylko regułą że zamiast dłoni interpretujemy wygląd stopy.
Oraz inne sposoby tj:
aleuromancja - wróżenie za pomocą ciasta
astrologia - wróżenie na podstawie układu ciał niebieskich
dafnomancja - wróżenie z lauru
gastromancja - wróżenie z odgłosów wydobywających się z brzucha
hieromancja - wróżenie z chodu i trzewi zwierzęcia przeznaczonego na ofiarę
idolomancja - wróżenie z figurek, wizerunków i posągów
kartomancja - wróżenie z kart, w tym karty tarota
kataptromancja - wróżenie ze zwierciadła
kattabomancja - wróżenie z naczyń wykonanych z metalu
kleromancja - wróżenie za pomocą kości
krystalomancja - wróżenie z kryształów, luster lub kryształowej kuli
litomancja - wróżenie z kamieni szlachetnych
logarytmancja - wróżenie za pomocą logarytmów
macharomancja - wróżenie z noży
nekromancja - wróżenie z ludzkich wnętrzności
numerologia - wróżenie oparte na symbolice cyfr
oinomancja - wróżenie ze strużki rozlewanego wina
omfalomancja - wróżenie z pępka
onejromancja - wróżenie z marzeń sennych
ornitomancja - wróżenie z lotu ptaków
piromancja - ew. pyromancja - wróżenie z ognia
przepowiadanie pogody
sciomancja - wróżenie z cieni
skapulimancja - wróżenie z pęknięć na powierzchni wypalonej kości
stareomancja - przepowiadanie przyszłości z żywiołów
teriomancja - wróżenie z dzikich zwierząt
tasenografia - wróżenie z fusów
tuframancja - wróżenie z popiołów
tyromancja - wróżenie ze sposobu, w jaki ścina się ser
wróżenie z run
wróżenie z ryżu
Fineus.
W mitologii greckiej syn Agenora, król miasta Salmydessos w Tracji, posiadał dar przepowiadania przyszłości. Jego żona, Idaja, oskarżyła niesłusznie synów Fineusa z pierwszego małżeństwa o zniewagę, za co Fineus rozkazał ich oślepić. Bogowie chcąc ukarać go za ten czyn, zesłali Harpie, które porywały jedzenie ze stołu lub zanieczyszczały je zanim Fineus zdążył wziąć cokolwiek do ust. Od klątwy i jednocześnie śmierci głodowej Fineusa wybawili Kalais i Zetes.
Kalchas.
Najsłynniejszy z wieszczów greckich, towarzyszył wojskom w wyprawie przeciw Troi. Trafnie przepowiedział, że wojna trojańska potrwa dziesięć lat. Istniała przepowiednia, że Kalchas umrze, gdy spotka wieszcza mądrzejszego od siebie. Pokonany w sztuce wieszczenia przez Mopsosa, umarł ze zmartwienia. Świątynia poświęcona Kalchasowi znajdowała się w Apulii, gdzie wyznawcy we śnie uzyskiwali wyrok wyroczni.
Kasandra.
W mitologii greckiej córka króla Troi Priama i jego żony Hekuby. Jej bliźniaczym bratem był Helenos. Zakochany w niej Apollo dał jej dar widzenia przyszłości, jednak Kasandra nie odwzajemniła jego miłości. Rozgoryczony rzucił na nią klątwę, sprawiając, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie. Dramatycznych ostrzeżeń Kasandry nie słuchali jej rodacy, nie udało się jej zapobiec upadkowi Troi. Po zdobyciu miasta przez Achajów, została wywieziona do Myken jako branka króla Agamemnona. Także on nie wierzył jej przepowiedniom. Zginęła razem z nim, zamordowana przez żonę Agamemnona Klitajmestrę i jej kochanka Egista. Jej imię stało się synonimem złowróżbnej prorokini, wieszczącej nieszczęście.
Melampus.
Legendarny wieszcz i wróżbita grecki i prorok. Syn Amythaona i Idiomene. Stał się sławny dzięki swemu dziełu, w którym wyjaśniał wróżenie z drgań członków. Słowo Melampus znaczy („czarnonogi”). Mity mówią, że niegdyś jego uszy polizały węże, dlatego rozumiał mowę zwierząt, przepowiadał i leczył, był założycielem rodu proroków Melampodydów. Swoje magiczne moce wykorzystywał dla własnego dobra i dla brata, Biasa. Jego żona Iphianassa urodziła mu pięcioro dzieci: Anthiphatesa, Mantiosa, Abasa, Pronoe i Manto.
Mimir.
Nordycki bóg mądrości o postaci olbrzyma. Zamieszkiwał pod Yggdrasilem (wiecznie zielonym drzewem, gałęziami sięgającym nieba, a korzeniami - podziemnej krainy zmarłych), u Źródła Mimira (Mimirsbrunn), którego wody zawierały całą mądrość świata.Za możliwość napicia się wody mądrości aby stać się najmądrzejszym z bogów, Odyn ofiarował jedno swe oko.
Wyrocznia Delficka.
Sławna w starożytnej Grecji wyrocznia w Delfach, która ogłaszała swe przepowiednie przez kapłankę. Kapłanka ta musiała mieć co najmniej 50 lat i zwana była Pytią, co oznacza, że możemy spotkać kilka różnych kobiet o tym imieniu. Pytia piła ze świętego źródła Kassotis, żuła liście laurowe i z wysokości swego trójnogu wygłaszała święte słowa wyroczni czasami od razu w formie heksametrycznej, zwykle jednak dopiero świątynni poeci układali jej słowa w formie poetyckiej. Zwyczaj ten, poniechany w czasach upadku, znów został wskrzeszony za cesarstwa rzymskiego.
Pytia.
Pytia piła ze świętego źródła Kassotis, żuła liście laurowe i z wysokości swego trójnogu wygłaszała święte słowa wyroczni czasami od razu w formie heksametrycznej, zwykle jednak dopiero świątynni poeci układali jej słowa w formie poetyckiej. Zwyczaj ten, poniechany w czasach upadku, znów został wskrzeszony za cesarstwa rzymskiego.
Co jakiś czas odżywają sugestie, że Pytia wygłaszała swe przepowiednie pod wpływem upajających wyziewów, wydobywających się w świątyni. Zapytywać wyrocznię mieli prawo tylko mężczyźni po szeregu obrzędów oczyszczających i po złożeniu przepisanych ofiar. Pytania mogły dotyczyć wszystkich dziedzin życia.
Słynne było, na przykład, pytanie Chajrefona, kto jest najmądrzejszym człowiekiem w Grecji. Odpowiedź wyroczni brzmiała: Sokrates
Nostradamus.
Francuski lekarz, matematyk i autor proroctw, był również doradcą królowej Francji - Katarzyny Medycejskiej. Nostradamus był astrologiem i rozumował jak astrolog.
Starożytna Mezopotamia.
Wiele wróżbiarskich systemów zrodziło się w starożytnej Mezopotamii ponad cztery tysiące lat temu. Wróżeniem zajmowali się tam kapłani, którzy studiowali ruchy gwiazd i planet oraz badali wnętrzności zwierząt ofiarnych, by odnaleźć wskazówki co do pomyślności króla i społeczności. Niektórzy wróżbici szukali znaków na przyszłość, wprawiając się w trans i prosząc o pomoc duchy, inni znów odnajdywali je w przyrodzie. Zaćmienie, burza gradowa, narodziny bliźniąt albo sposób, w jaki dym unosi się w powietrze - niemal wszystko mogło zostać zinterpretowane jako zapowiedź tego, co ma nadejść.
Starożytna Grecja i Rzym.
W starożytnej Grecji i Rzymie wyróżniano dwa rodzaje wróżbitów: zawodowi, doskonale wykształceni wróżbici pracowali dla władców, natomiast zwykli służyli każdemu, kogo było na nich stać. Spośród oficjalnych wyroczni w Grecji największą chlubą cieszyła się wyrocznia delficka, do której przynoszono pytania, nierzadko w formie testu wielokrotnego wyboru, aby za pośrednictwem kapłanki uzyskać odpowiedź od samego Apollona. Królewscy wysłannicy z przyległych krain szukali u wyroczni rady w tak ważnych kwestiach, jak na przykład gdzie zbudować nową świątynię albo czy rozpocząć wojnę. W Rzymie nominowani przez państwo wróżbici zwani byli augurami, od łacińskiego słowa avis "ptak", i garrire, oznaczającego "szczebiotać", albowiem ich wielce szanowane usługi świadczone imperium zasadzały się na obserwacji ptaków. Ze wszystkich ziemskich istot ptaki najbliższe były niebiosom, toteż łatwo zrozumieć, dlaczego były dobrymi sygnalizatorami tego, co może się podobać lub nie podobać bogom. Interpretacje opierały się na wielu rozmaitych informacjach, łącznie z liczbą i gatunkiem ptaków oraz ich sposobem latania, śpiewem i odgłosami, kierunkiem lotu i jego prędkości. Augurami byli Juliusz Cezar, Cyceron, Marek Antoniusz i inni znamienitsi Rzymianie.
Mniej wybitni wróżbici dostępni byli prawie dla każdego (niekiedy zezwalano na konsultacje nawet niewolnikom), a przepowiadanie przyszłości w całym antycznym świecie było bardzo intratnym przedsięwzięciem. Interpretacja snów i astrologia cieszyły się największym szacunkiem, choć popularna była również numerologia, wróżenie z wody (krewniak wróżenia z kryształowej kuli), oraz chiromancja, a także rozliczne metody wykorzystujące ptaki, kości do gry, księgi, strzały, topory i inne zdumiewające przedmioty. Zwyczajni wróżbici, z których wielu trudniło się także sprzedażą talizmanów i amuletów, nie cieszyli się już takim szacunkiem jak wróżbici z urzędu. O wiele częściej okazywali się oszustami, a kpiarze uwielbiali stroić sobie żarty z tych, którzy garnęli się do nich stadami po poradę w każdej błahej sprawie.
Średniowiecze.
Mimo sprzeciwu Kościoła wiele starożytnych systemów wróżbiarskich przetrwało do średniowiecza. Profesjonaliści nadal działali w najważniejszych miastach, wędrowni wróżbiarze przenosili się z miasteczka do miasteczka, a po wsiach radą służyli wiejscy czarodzieje i tak zwane mądre. Warto zauważyć, że od czarowników oczekiwano nie tylko umiejętności zaglądania w przyszłość, ale również spoglądania wstecz. Nierzadko proszono ich o pomoc w odnalezieniu zguby, zidentyfikowaniu złodzieja, odszukaniu zaginionych albo zlokalizowaniu zakopanego skarbu ( przed wiekami, kiedy banki były jeszcze rzadkością wielu ludzi zakopywało swoje kosztowności w ziemi, a inni naturalnie starali się je odnaleźć i wykopać ). Zwykli śmiertelnicy mieli także możliwość powróżyć sobie samemu dzięki wiedzy nabytej z tanich ilustrowanych broszur dostępnych już w szesnastym wieku, poświęconych miedzy innymi chiromancji i astrologii. Wróżbiarstwo pozostawało jednak głównie w rękach zawodowców, którzy twierdzili, że posiadają wiedzę, wykształcenie bądź dar niedostępny innym.
W późniejszych wiekach arsenał wróżbity zasiliły dwa nowe systemy. Około połowy siedemnastego wieku, a więc mniej więcej sto pięćdziesiąt lat po tym, jak w Europie pojawiły się karty, rozwinęło się wróżenie z kart, które wkrótce stało się charakterystycznym atrybutem cygańskich wróżbiarzy. Wróżenie z herbacianych fusów natomiast, choć praktykowane w Chinach od mniej więcej szóstego stulecia, zawitało do Europy dopiero w połowie osiemnastego wieku. Oba systemy szybko zyskały popularność, być może dlatego, że gra w karty i picie herbaty były wówczas częścią codzienności. Chociaż wiele starodawnych form wróżenia zarzucono, wszystkie wykładane w różnych szkołach magii i czarodziejstwa pozostają w użyciu po dziś dzień.
